Stańmy z uwielbieniem przed Obliczem Pana!
Pielęgnując tradycję, która przekazuje, że dniem, w którym powstało nasze Zgromadzenie Córek Matki Bożej Bolesnej, było święto Matki Bożej Bolesnej 1881 roku (8kwietnia), które wówczas przypadało na piątek po Niedzieli Męki Pańskiej (Niedzieli Pasyjnej), czyli 5 Niedzieli Wielkiego Postu, (piątek przed Niedzielą Palmową) - chcemy dziś uwielbić Boga za nasze powołanie i za każde dobro, które przez to Zgromadzenie się dokonało. W obecnym – 2022 - roku, tak samo, jak w roku 1881, piątek przed Niedzielą Palmową przypada 8 kwietnia. To dla nas szczególna okazja.
Bł. Honorat oddał Zgromadzenie Siostrzyczek Ubogich (pierwsza nazwa Zgromadzenia) pod opiekę Matki Bożej Bolesnej. „Rozważając życie Matki Bożej, Jej udział w zbawczym dziele męki, śmierci i Zmartwychwstania Syna, staramy się Ją naśladować w postawie wiary i współodczuwania oraz wypraszamy łaski potrzebne do niesienia pomocy bliźnim, zwłaszcza najbardziej potrzebującym” (fr. Konstytucji Zgromadzenia).
Łucja Szewczyk – Matka Małgorzata, utwierdzona w przekonaniu, że Bóg posyła ja do najbiedniejszych, odpowiedziała na to wezwanie i podjęła się – przy zachęcie i duchowym wsparciu o. Honorata Koźmińskiego, kapucyna – opieki nad opuszczonymi, biednymi staruszkami. Pragnienie Łucji, by służyć najbiedniejszym, spotkało się z pragnieniem o. Honorata, by założyć Zgromadzenie, które by dla miłości Chrystusa, poświęciło się na usługę ubogich starców i kalek.
I Bóg błogosławił temu dziełu, dając mu wzrost liczebny i duchowy.
Dziś chcemy uwielbić Cię, Panie za naszych Założycieli.
Uwielbiamy Cię w życiu bł. O. Honorata – w jego posłuszeństwie Twoim natchnieniom, w jego szukaniu i wypełnianiu Twojej woli. Uwielbiamy Cię w jego wrażliwości na biedę materialną i duchową, i całkowite poświęcenie służbie potrzebującym pomocy. Dzieła, które założył rozwijają się i łączą tak wiele oddanych Ci, Boże, serc – gotowych służyć ubogim, cierpiącym, samotnym – tym najmniejszym, z którymi Ty się utożsamiasz. Przez wypełnianie Twoich pragnień , Panie, które dałeś nam przez wskazówki i życie bł. O. Honorata, chcemy chwalić Cię i błogosławić, i dziękować Ci i służyć z wielka pokorą.
Dziękujemy za naszą Matkę – błogosławioną Małgorzatę Szewczyk, za jej proste, pokorne, wypełnione troską o Twoją chwałę życie. Uwielbiamy Cię, Boże w jej głębokim, niezachwianym zaufaniu Twojej Opatrzności, w jej umiłowaniu ubóstwa, w jej dobroci i cichości. Ona, na wzór Maryi, rozważała Twe Słowa w swoim sercu, i to dawało jej siłę do wypełniania Bożej woli mimo przeciwności i trudów. Matka Małgorzata, wpatrzona w Maryję Bolesną, od Niej uczyła się bycia „małą” i pokorną służebnicą Pańską. I my chcemy tak przylgnąć do Twojego Bolesnego Serca, Maryjo, by żadne przeciwności nie przeszkodziły nam w dochowaniu wierności Bogu, by nasza słabość nie przeszkodziła nam w okazywaniu miłosierdzia naszym bliźnim, by w naszych Wspólnotach codziennością była wzajemna miłość, pomoc, przebaczenie.
Uwielbiamy Cię w każdej Siostrze, która odpowiedziała na powołanie do życia w naszym Zgromadzeniu. Uwielbiamy Cię naszych modlitwach i pracy, we wszystkich naszych trudach, zmaganiach, w naszych radościach i cichym poświęceniu dla bliźnich, by objawiała się Twoja chwała. Uwielbiamy Cię w zwykłych codziennych zajęciach, rozmowach, życiu wspólnotowym. Zwykłych – ale przeżywanych niezwyczajnie, z miłości ku Tobie i bliźnim, niosącym radość służby, wzajemnego przebaczenia, rezygnacji z siebie. Od Ciebie, Panie Jezu, chcemy uczyć się całkowitej ofiary z siebie. Ty ukochałeś nas miłością bez granic i poleciłeś nam, byśmy kochali się wzajemnie, tak, jak Ty nas umiłowałeś.
Błogosławimy Cię wraz z naszymi Siostrami, które cieszą się już Twoją obecnością w niebie i dziękujemy za ich życie – za odwagę wiary, nadziei i miłości, za świadectwo ukochania Cię, Boże w najmniejszych, najbardziej potrzebujących.
Błogosławimy Cię w sercach dziewcząt, kobiet, które zapraszasz do życia w naszym Zgromadzeniu. Wierzymy, że Ty wciąż obdarzasz charyzmatami, darami Swego Ducha, by Twoje dzieło w naszym Zgromadzeniu rozwijało się ku Twojej chwale. Prosimy o odwagę dla wszystkich powołanych, by pragnienie bliskości z Tobą było ważniejsze niż wszystkie dobra tej ziemi, względy ludzkie, wygodnictwo, strach przed zmianą życia. Niech Twoje Imię będzie uwielbione i niech wypełnia się Twoja wola.
