Orawka- dom modlitwy- zetknięcie kontrastów: Bóg i człowiek, świętość i grzech, samotność i wspólnota, radość i skupienie, milczenie i echo Słowa.

Miejsce niezwykłe, a zarazem całkiem zwyczajne. Wytrwałe nasłuchiwanie Bożego Słowa i naginanie słabej ludzkiej woli. Celebrowanie łaski czasu w prozaicznej codzienności przeplatane momentami zachwytu nad pięknem Boga. Na wzór Franciszka, który „ miał zwyczaj, że powierzony sobie czas poświęcał na rzecz bliźnich, a inny trawił na kontemplacji w świętym odosobnieniu. /1 Cel 91/