Czas na świadectwo – śp. S. Adamara

W listopadzie wspominamy naszych zmarłych, dlatego w tym miesiącu świadectwo śp. S. Adamary.

Siostra Adamara Kubala, urodziła się 8 września 1933 r. w Biadolinach Szlacheckich koło Tarnowa, w powiecie Brzesko. Tego samego dnia została ochrzczona otrzymując imię Zofia. 9 maja 1948 r. przyjęła w Tarnowie sakrament bierzmowania z rąk ks. bp. Jana Stepy.

Pochodziła z bardzo religijnej rodziny Andrzeja i Julii z domu Kargol. Ojciec był konduktorem PKP, mama zajmowała się gospodarstwem domowym oraz wychowywaniem czwórki dzieci – dwóch synów i dwóch córek, z których Zofia była najmłodsza. Po ukończeniu siedmioklasowej szkoły podstawowej w Biadolinach kontynuowała naukę w Liceum Przemysłowym w Tarnowie. W 1952 r. poprosiła o  przyjęcie do Zgromadzenia Sióstr Serafitek i 27 kwietnia rozpoczęła postulat. Po rocznym nowicjacie w  Oświęcimiu, 18 maja 1954 r. złożyła pierwszą profesję zakonną, a na zawsze oddała się Bogu w profesji wieczystej w dniu 15 maja 1960 r..

Jako młoda profeska przebywała najpierw w domu prowincjalnym w Przemyślu przy ul.  Basztowej, a następnie została skierowana do Lublina, gdzie w od stycznia do października 1956 r. pomagała w kuchni internatu Niższego Seminarium Duchownego. Kolejny rok pełniła funkcję magazyniera w Państwowy Dom Opieki dla Dorosłych w Różańcu, a po pożarze placówki i  przeniesieniu podopiecznych do Kaniego przez sześć lat była referentką administracyjno-gospodarczą w tamtejszym Domu Opieki. W 1963 r. ukończyła Warszawie kurs katechetyczny oraz roczny kurs administracyjno-prawniczy i przez rok pełniła urząd ekonomki prowincjalnej w Przemyślu. W latach 1965-1969 była intendentką i księgową oraz przełożoną domu rekolekcyjnego w Ciężkowicach. Po raz drugi została mianowana ekonomką prowincjalną w 1969 r. i obowiązek ten spełniła przez trzy kadencje, do 1977 r..

S. Adamara w swoim długim życiu zakonnym przebywała na wielu placówkach pełniąc różne posługi. Była trzy lata zakrystianką w Bieździadce (1981-1984 r.), dwukrotnie była w Ciężkowicach (1965-1972 r. i 1977-1981 r.), trzykrotnie w Niechobrzu, gdzie pełniła obowiązki przełożonej i  pomagała w prowadzeniu domu rekolekcyjnego (1972-1974 r., 2000-2008 r. i 2008-2018 r.) osiem lat służyła chorym jako opiekunka parafialna w Warszawie przy ul. Marszałkowskiej (1984-1992 r.), w  Przeworsku pomagała w kuchni parafialnej (1992-1993 r.) i krótko w kuchni zakonnej w Przemyślu przy ul. Wyspiańskiego (1981 r.). Jako emerytka, w miarę swoich możliwości pomagała w pracach domowych na Choszczówce (1993-2000 r.) i w domu prowincjalnym w Przemyślu (2008 r.). Od 2018r. przebywała w domu prowincjalnym w Rzeszowie przeżywając ostatni etap swojego życia w na modlitwie i cierpieniu związanym z postępującą chorobą nowotworową przełyku.

Siostra Adamara była osobą bardzo serdeczną, pełną dobroci i kultury oraz szacunku do przełożonych. Bardzo ceniła czas adoracji Najświętszego Sakramentu i zawsze z tęsknotą oczekiwała na przyjęcie Komunii św.. Miała szczególne nabożeństwo do św. Józefa, któremu powierzała wiele spraw modląc się przy jego figurze. Była dla sióstr wzorem przeżywania cierpienia i okazywania wdzięczności za każdy gest opieki. Do końca zachowała doskonałą pamięć i świadomość. W dniu śmierci, 30 lipca 2024 r, w obecności Matki Generalnej Justyny Wydry i s. Prowincjalnej Sancji Gach podziękowała za każde dobro i przeprosiła za wszelkie swoje słabości w życiu zakonnym. Odeszła do Pana o godz. 13.08 otoczona licznym gronem modlących się sióstr, w 91 roku życia a 72 powołania zakonnego.

Ufamy, że dzięki wstawiennictwu Matki Bożej Bolesnej i św. Józefa, którego gorąco czciła, Bóg otworzy jej drzwi swojego domu w niebie.