Dzisiejsza Ewangelia stawia nam pytanie: Co to znaczy być wielkim? 

Jak widać po zachowaniu się uczniów Jezusa, można sobie dać na to pytanie błędną odpowiedź. Szybko można zboczyć na ścieżkę własnych dążeń, dyktowanych egoizmem, chęcią dominacji i wykluczeniem z życia cierpienia oraz służby.

Jezus, Nauczyciel, sam uczy swych uczniów, co to znaczy być wielkim człowiekiem. Wyrusza z nimi w drogę, z dala od ludzi, by jeszcze bardziej skoncentrować ich na prawdzie, jaką mogą w Nim odkryć. Uczy ich bowiem o wielkości człowieczeństwa poprzez zapowiedź swojej męki i zmartwychwstania. Staje przed nimi ukazując siebie jako Człowieka odrzuconego, wydanego w ręce ludzi, którzy Go zabiją, lecz po trzech dniach powstającego z martwych. Objawiając im tajemnicę swej Osoby, wskazuje na siebie jako na wzór prawdziwej wielkości.

Odpowiedź bardzo trudna. Uczniowie jej nie rozumieją. Boją się pytać o wyjaśnienie - bo chyba woleliby usłyszeć coś innego, coś, co byłoby zbieżne z ich przekonaniami. Dlatego Jezus, nawiązując do ich sprzeczki między sobą, daje im jasną odpowiedź: Pierwszym jest ten, który jest ostatnim i sługą wszystkich. Wielkość człowieka wypływa z jego godności bycia dzieckiem Boga, z jego wewnętrznej wolności i głębokiego przekonania o swojej wartości. Ta wewnętrzna wiedza rodzi prawdziwą pewność siebie, która ma zdolność do zachowania osobistej autonomii, bez uciekania się do opinii ludzkiej, czy pozycji społecznej. Człowiek wielki nie kreuje swojej wielkości, tylko ją odkrywa i nią się cieszy. Ona pozwala mu bez kompleksów wykonywać każdą pracę, podejmować posługę wobec każdego człowieka. Właśnie taka postawa jest ewangelicznym papierkiem lakmusowym wskazującym na wielkość człowieka. Jest źródłem szczęścia na miarę dziecka wolnego od udawania, dyplomacji i potrzeby poniżania innych. 

Jezus, Syn Ojca, staje wobec nas w pełnej wolności. Nie koncentruje się na słowach i reakcjach ludzi, nie stroni od tego, co poniża, niczego od nikogo nie wymusza. Bierze Krzyż, by wysłużyć nam zbawienie. Jest Wielki poprzez okazywaną miłość i szacunek wobec każdego człowieka, poprzez całkowity dar z siebie i przebaczanie doznanego zła, poprzez przyjęcie śmierci, by inni żyli i weszli w światłość Zmartwychwstania. 

Wielkość = Miłość!