Na ulicach Niniwy zgiełk, jak w każdym dużym mieście. Ludzie głośno pozdrawiają się, sprzedawcy zachwalają swoje towary, dzieci głośno okazują radość, może ktoś spiera się, krzyczy. Hałas. Ulicami idzie człowiek, który niechętnie woła: „Jeszcze czterdzieści dni, a Niniwa zostanie zburzona.” Niniwa to rozległe miasto – na trzy dni drogi, ale już w pierwszym dniu wołania Jonasza mieszkańcy usłyszeli jego słowa i uwierzyli Bogu. Zaczęli pokutować i Bóg ulitował się nad nimi. Wypełnił się czas ich nieprawości, a nadszedł czas łaski.

Na brzegu jeziora gwarno – rybacy przekrzykują się, nawołują innych. Sprzedający ryby doradzają kupującym, fale biją o usłany kamieniami brzeg. Hałas. Obok jeziora przechodzi Jezus i widząc Szymona i Andrzeja, a potem Jana i Jakuba, mówi do nich: „Pójdźcie za Mną.” I oni słyszą głos Jezusa, zostawiają wszystko i idą za Nim. Wypełnił się czas. Bliskie jest Królestwo Boże.

W centrum dzisiejszych czytań jest słuchanie.

Dziś jest Niedziela Słowa Bożego. Czy słucham i jak słucham Boga, który do mnie mówi? Czy w zgiełku codziennego życia, zajęć, przeżyć - słyszę głos Boga? Głos oznajmiający bliską obecność Boga.

Zarówno mieszkańcy Niniwy, jak i Apostołowie, usłyszeli wezwanie i przyjęli je, a ono całkowicie odmieniło ich życie. I jedni i drudzy byli wezwani, by zostawić dotychczasowe życie, by otworzyć się na RADOSNĄ NOWINĘ, że bliskie jest już Królestwo Boże.

Zostawić wszystko, to zostawić siebie, zostawić swoje wyobrażenia o Bogu, o świecie, o życiu. To usłyszeć i przyjąć Słowo Boga, które czyni nowym człowiekiem – otwartym na pełnienie woli Boga.

W naszym życiu ciągle próbujemy żyć dla siebie, wszystko robić dla siebie, chcemy, żeby wszystko nam służyło. A dziś Słowo wzywa do tego, by zacząć żyć w inny sposób – traktować swe życie jako misję, żyć dla Pana, który za mnie umarł i zmartwychwstał. Wejść w bliską z Nim relację, związać życie z Nim. Czas się wypełnił – zmieniajmy swoje myślenie i wierzmy w Ewangelię.