- Szczegóły
- 22061
- Szczegóły
- 18736
Bł. M. Małgorzata Szewczyk
Zgromadzenie Córek Matki Bożej Bolesnej
Siostry Serafitki
ul. Łowiecka 3
30-106 Kraków
Tel. (związany z konkursem) 511 789 039
e-mail: Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript.
www.serafitki.pl
OGÓLNOPOLSKI KONKURS PLASTYCZNO-LITERACKO-GRAFICZNY
„NIE ŻAŁUJCIE POŚWIĘCENIA...” –BŁ. M. MAŁGORZATA SZEWCZYK
R E G U L A M I N
Cel konkursu:
- Zainteresowanie uczniów postacią BŁ.M.MAŁGORZATY SZEWCZYK w 5 rocznicę jej beatyfikacji.
- Zachęcanie uczniów do podejmowania prób plastycznych, literackich i graficznych.
- Przedszkole nr 18 im. Bł. M. Małgorzaty Szewczyk w Krakowie
- Zgromadzenie Córek Matki Bożej Bolesnej – Siostry Serafitki
- Matka Generalna Sióstr Serafitek – M. Joanna Wiśniowska
- Konkurs skierowany jest do dzieci przedszkolnych, uczniów klas I-IV, V-VII oraz 2 i 3 gimnazjum oraz uczniów szkół średnich, a także dzieci i młodzieży niepełnosprawnej.
- Przedszkolaki i uczniowie klas I–IV przygotowują prace plastyczne związane z życiem i działalnością bł. M. Małgorzaty Szewczyk.
w formacie A4 lub A3 ,
- Uczniowie klas V-VII oraz 2 i 3 gimnazjum piszą własne wiersze, opowiadania lub listy związane z życiem i działalnością bł. M. Małgorzaty Szewczyk lub wykonują prace plastyczne, dowolną techniką w formacie A3 lub A4.
- Wiersze, opowiadania lub listy powinny być napisane na komputerze czcionką wielkości „14” (z załączoną formą elektroniczną).
- Uczniowie szkół średnich tworzą za pomocą grafiki komputerowej plakat związany z życiem i działalnością bł. M. Małgorzaty Szewczyk.
- Dzieci i młodzież niepełnosprawna przygotowuje pracę plastyczną w formacie A3 lub A4, dowolną techniką (ołówek, kredki, węgiel, farby, wydzieranka itp.).
- Każdy uczestnik konkursu powinien opatrzyć pracę tytułem oraz swoimi danymi: imię i nazwisko, klasa (wiek), nazwa szkoły, adres zamieszkania (numer tel., e-mail). Dane te będą służyć do kontaktu organizatora z uczestnikiem konkursu.
- Wzięcie udziału w konkursie jest równoznaczne z wyrażeniem zgody na przetwarzanie danych osobowych nagrodzonych osób oraz ich opiekunów. (Ustawa o ochronie danych osobowych z dnia 29 sierpnia 1997 roku, Dz. U. Nr 133, poz. 833, z późn. zm).
Termin nadsyłania prac: 7 maja 2018 r.
Prace należy składać osobiście lub nadsyłać pocztą na adres:
Zgromadzenie Sióstr Serafitek, ul. Łowiecka 3, 30-106 Kraków, z dopiskiem „KONKURS”.
Prace literackie mogą być przesyłane również drogą e-mailową na adres: Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript.
Nagrody:
- Zwycięzcy konkursu zostaną wyróżnieni nagrodami i dyplomami, które zostaną podane przez opiekunów lub pocztą.
- Wyniki konkursu zostaną ogłoszone na stronie: www.serafitki.pl 15 maja 2018r.
POMOCE I INSPIRACJE
ŻYCIORYS
- Szczegóły
- 19148
Natomiast w Słowie Bożym pada właściwie tylko raz, w powtarzanym przez nas refrenie psalmu. Skąd taka rozbieżność? Nie mam pojęcia. Ale myślę, że może to być dla nas zachęta do tego, by miłosierdzia poszukać między wersami. Bo Jezus nie uczy nasz miłosierdzia przez teorię, ale przez konkret życia.
W takim razie, o czym mówi dzisiejsza Ewangelia? O Zmartwychwstałym Jezusie, który przychodzi do wspólnoty uczniów. Tych samych, którzy uciekli spod Krzyża. Przychodzi do swoich przyjaciół, na których po ludzku się zawiódł. Czy chce wzbudzić w nich wyrzuty sumienia i poczucie winy? Przecież mógłby. Miał prawo mieć do nich żal. Miał prawo pokazać im ręce i bok, i powiedzieć: „Zobaczcie! Wiecie jak dla was cierpiałem? Dlaczego nie było was, kiedy was potrzebowałem? Następnym razem, jak ktoś będzie na was liczył, to postarajcie się go nie zawieść”. I bez tych słów pewnie chcieliby się zapaść pod ziemię. Przecież żaden z nich – oprócz Jana - nie widział Jezusa od Wieczerzy, od Ogrójca. Nigdy nie widzieli tych dziur w Jego rękach i nogach. Nie wiedzieli, czego mogą się spodziewać, gdy popatrzy im w oczy (kiedy myślę o tej scenie, to wyobrażam sobie 9 par oczu błądzących po pokoju i szukających jakiegoś punktu zaczepienia, byle tylko nie spotkać wzroku Jezusa. A Jezus przyszedł właśnie po to, by się spotkać!). Nie wylicza im grzechów, błędów, głupot… Mówi: „Pokój Wam!”. Chce, aby pokój ogarnął ich małe, słabe serca. I takich małych i słabych posyła na świat. Ten świat, przed którym właśnie się zamknęli. Czy to może się udać?! Nie ma szans! Dlatego dodaje: „Weźmijcie Ducha Świętego” – bo bez Niego nic nie możecie uczynić.
W tym miejscu Jezus mógłby powtórzyć swoje własne słowa z Ostatniej Wieczerzy: „Czy rozumiecie, co wam uczyniłem? Wy Mnie nazywacie „Nauczycielem” i „Panem”, i dobrze mówicie, bo nim jestem. Jeżeli więc Ja, Pan i Nauczyciel, odpuściłem wam grzechy, to i wy powinniście sobie nawzajem odpuszczać grzechy. Dałem wam bowiem przykład, abyście i wy tak czynili, jak Ja wam uczyniłem”. Jezus uczy ich miłosierdzia nie przez teorię, ale przez konkret życia.
Ale jest jeszcze drugi odcinek. Jezus przychodzi w to samo miejsce, w podobnym czasie, w podobnych okolicznościach. Był u nich niedawno – tydzień temu. Ale poprzednim razem jednego brakowało - „Niewiernego” Tomasza. A raczej: Tomasza Uciekiniera. Bo gdzie był, jak go nie było? Co było dla niego ważniejsze niż bycie ze wspólnotą? Albo inaczej: co się stało, że nie potrafił być ze wspólnotą? Dlaczego nie potrafił uwierzyć ich słowom? Bunt? Kryzys? Brak pokory? Zniechęcenie? Zmęczenie? Może zbyt dobrze znał ich słabości? Trudno powiedzieć. Ale faktem jest, że Jezus przychodzi ze względu na niego. DLA NIEGO. Bo zaginęła Mu jedna owca ze stada. Bo syn marnotrawny był z dala od domu. Bo wiedział, że koniecznie musi odnaleźć zagubioną drachmę. I znów: Jezus nie robi mu rachunku sumienia, nie wypytuje Tomasza gdzie był i co robił. Nawet nie próbuje rozwiązać jego problemu z braćmi. Pozwala mu dotknąć swoich ran. Jakby chciał powiedzieć: „Pokochaj ludzi takich jakimi są, bo Ja ciebie i was wszystkich tak właśnie pokochałem. Nie uciekaj od nich, bo i Ja od ciebie nie uciekam. Przyjmij to wszystko, co jest krzyżem twojego życia, bo i ja przyjąłem Krzyż, który jest od teraz dla ciebie źródłem zbawienia.”
Bo Jezus uczy ich miłosierdzia nie przez teorię, ale przez konkret życia.
- Szczegóły
- 10458
- Szczegóły
- 30145
Przeżywając XXVI Światowy Dzień Chorego i 160 rocznicę objawień Matki Bożej z Lourdes tradycyjnie w naszym Zakładzie Opiekuńczo Leczniczym w Oświęcimiu sprawowana była Eucharystia w intencji chorych i wszystkich posługujących chorym, a na zakończenie krótkie nabożeństwo i błogosławieństwo Najświętszym Sakramentem na sposób lourdzki.
Z wielkim wzruszeniem patrzyłam na spotkanie chorych z Jezusem w Najświętszym Sakramencie, na ich radość i wdzięczność wyrażaną w różny sposób dla Pana, który gdy widzi, że nie są w stanie podejść do Niego sam przychodzi do łóżek chorych, aby umocnić ich Swym błogosławieństwem.
Wierzymy, że choroba, cierpienie i ból mają ogromną wartość jeśli są oddawane na chwałę Bogu. Nasza troska o chorych obejmuje nie tylko ciało, ale także zdrowie duszy, dostęp do sakramentów świętych i opiekę duchową.
W tym roku Ojciec Święty Franciszek w Orędziu na Światowy Dzień Chorego, tematem Dnia Chorego uczynił słowa, które Jezus, wywyższony na krzyżu, kieruje do swojej Matki Maryi
i do Jana: „'Oto syn Twój (…) Oto Matka twoja'. I od tej godziny uczeń wziął Ją do siebie” (J 19, 26-27).
Przyjmując Maryję jako Matkę, chcemy uczyć się od Niej miłości do drugiego człowieka i prosić by powołanie do macierzyństwa duchowego realizowało się w nas w trosce o chorych na wzór Jej macierzyńskiego serca.
Kończąc przytoczę słowa z Orędzia Ojca Świętego Franciszka: „Niech Dziewica Maryja wstawia się za tym XXVI Światowym Dniem Chorego; niech pomaga osobom chorym przeżywać swoje cierpienie w jedności z Panem Jezusem i niech wspiera tych, którzy się nimi opiekują. Wszystkim – chorym, pracownikom służby zdrowia i wolontariuszom – udzielam
z serca Błogosławieństwa Apostolskiego.” /Orędzie na XXVI Światowy Dzień Chorego 2018 r./
s. Magdalena Cwajda
